We hebben weer wat meegemaakt

Vanochtend hebben we goed ontbeten. Ten eerste omdat we een ontbijtbuffet hadden en als 2e omdat we naar Kakum gingen.

Sam bracht ons met de taxi daarheen. Jasmijn, Nienke en Martien hadden hem de vorige dag ontmoet en scheen heel aardig te zijn.

Het begin van de tour bestond uit de hangbruggen. Zo ontzettend gaaf! En dat uitzicht! Je kon onwijs ver kijken. Je loopt op ongeveer 30 meter hoogte. Daarna ging een vrouwelijk gids vertellen over de bomen. Over wat voor 'medische krachten' ze hebben. Af en toe vergeet je eigenlijk hoeveel je uit de natuur kan gebruiken om beter te worden ipv pillen enz. Had dit tripje echt niet willen missen. Bizar dat je dan écht door tropisch regenwoud heb gelopen! We hebben daar ook in het restaurant gegeten. Ze hadden pizza dus ik en daphne waren er snel uit. Jammer genoeg was het deeg tot 2x aan toe rauw. Dan maar patatjes.

De terugweg was het grootste avontuur. Sam had tijdens de 4u in Kakum op ons gewacht. Hadden wij niet gevraagd ofz. Waarschijnlijk had hij gedacht dat we het gids gedeelte niet zouden doen. Al met al Sam was chagrijnig. De terugweg naar het hotel begon dus. (Even wat info over de wegen hier: er zijn onwijze kuilen dus ze rijden hier niet recht maar slalommend om de kuilen. Ook zijn veel wegen onverhard) eerst reed hij gewoon zoals we het van hier gewend zijn, alleen na een tijdje begon hij steeds harder te gaan. Ik dacht dat hij het deed omdat de weg wat beter geworden was. De snelheid nam meer en meer toe. Daphne had nog even gevraagt 'can you slow down?' Maar er kwam geen reactie. Toen kwam er een soort punt dat iedereen aanvoelde dit gaat niet goed! We reden met 120 km per uur door een bocht aan de linkerkant van de weg terwijl je niet kon zien of er iemand aan kwam! Iedereen hield echt zijn hart vast toen er mensen overstaken. Hij minderde naar 80 km per uur. We hoopte dat hij vanaf dat punt normaler ging doen maar hij zat zo weer op 120. Heb oprecht gedacht dat ik dood ging. We waren ook zo onwijs blij toen de politie toeterde. Sam stopte alleen niet. Ik voelde echt opluchting toen ik het 'Hans Cottage Botel' zag staan. Nu moest hij stoppen! Eenmaal op het terrein van het hotel stonden we stil en had Sam een flinke discussie met de agent die ook terecht heel fel was tegen Sam. Alleen is hij gevlucht volgens mij. Want na de die ruzie met de politie was het denk de bedoeling dat hij mee reed naar het bureau. Alleen toen stapte hij heel snel in de auto en reed de andere kant op. Daarna stons de politie langs de weg te kijken. We hebben hem nog bedankt en de agent zei dat hij naar de rechtbank gaat ofz. Ben er nog de hele dag druk van geweest.

Jasmijn, Nienke en Martien hadden maar 1 nacht geboekt dus die gingen met een andere taxi weer terug. Daphne en ik hebben de rest van de dag gebruikt om bij te komen en uit te rusten.

Toen we na het eten naar de kamer gingen om te slapen schrok ik me rot. Ik was met mn camera bezig op bed, kruipt er een kakkerlak bij mn cameratas vandaan. We hadden hem de dag ervoor al in de badkamer gespot maar daarna nooit meer gezien. Ons handpalm: Anne rent naar het personeel voor hulp, Daphne blijft kijken of de kakkerlak in ons bed blijft. Ik dus naar de bediende van het restaurant 'YOU NEED TO HELP US, THERE IS A COCKROASH IN OUR BED!' Die man lachen. Het is hier denk hetzelfde als een spinnetje in je kamer. Maar hij ging spray halen. Eenmaal in onze kamer heeft hij hem gedood en meegenomen. Op de gang hoorde we hem nog lachen. We konden er gelukkig zelf ook om lachen!

Hopen op een goede nachtrust na deze dag vol schrik momenten. Morgen weer een lange dag. Eerst naar die forten bij Cape Coast en daarna we uren terug naar het project.