Vandaag gaan we naar ons project!

Onze groep werd in 2e verdeeld, 4 die naar het noorden gaan en 7 (oa wij) die naar het zuiden gaan.

3 uur in het busje en 3 projecten op de route om vrijwilligers af te zetten. Wij zijn het 2e project!

De reis ging toch iets langer dab 3u duren want we kregen een probleem met het busje. We konden niet sneller dan 15-20 kilometer per uur.. maaar nu konden we wel beter foto's maken! Uiteindelijk kwamen we bij een soort open lucht 'garage' waar ze het gingen fixen. Konden wij ook even de benen strekken. We zaten namelijk met 4 personen op 3 plekken.

Na 2,5 uur waren we bij het project van Jasmine, Nienke en Martin. We gingen even gluren bij de kinderen daar. Eerst waren ze wat voorzichtig maar daarna kwamen (vooral de jongere kinderen) aan rennen en kregen we knuffels een kusjes. Ze wilde allemaal op de foto en foto's maken. Zo ontzettend leuk als je dan ineens weer iemand je hand voelt pakken of je voelt armpje om je middel. Ze waren ook gek op de foto in mn mobielhoesje van Nick. Ze wilde hem allemaal vasthouden. Hij is natuurlijk blank, blond en heeft blauwe ogen. Nu weer met een super enthousiast gevoel in het busje, wij zijn de volgende!

Okee de plannen zijn gewijzigd. Wij worden als laatst afgezet. Nog 3/4u te gaan in de bus.. Balen!

Vind reizen in Ghana alleen veel minder erg dan in Nederland. De tijd lijkt sneller te gaan en er is veel te zien.

Onderweg even lunch gehaald, kip en rijst...

Ik zal thuis niet meer snel klagen 'we eten altijd hetzelfde' ik mis aardappel zelfs een klein beetje.

Ook zie je onderweg de omgeving veranderen. Bij het hotel was het heel droog en zal je niet veel planten en bomen. Vanaf daar is het steeds groener geworden, zelf regenwoudachtig nu.

Bij het afzetten van Adrian en Malin gingen we even naar de wc. Noujaa wc.. er was buiten een hokje zonder dak met alleen vloer. Ik dacht dat ik verkeerd zat maar toen zag ik 3en gat aan de zijkant van de muur. Dit was wel de wc. Daphne kon fijn zien hoe mn plas er aan de andere kant uitstroomde. Toen wel blij dat dat niet ons project is.

Hoe we van 'het is 3u rijden voordat iedereen bij zijn project is' naar 8u zijn gegaan is me niet bekend. Ben er wel achter gekomen dat elke keer dat je weer vraagt 'hoelang nog?' de tijd langer wordt. Dus ga het maar niet meer vragen.

Eindelijk op het project! Ook hier waren de kinderen blij met onze komst. Ben alleen erg moe. Ze zijn hier niet onwijs arm. Dit is aan de ene kant heel fijn want we hebben nu gewoon een wc en douche, maar aan de andere kant voel ik me nu niet zo nodig. Dat vind ik toch wel moeilijk. Hopelijk kunnen we echt iets betekenen hier.

Wel hebben we in de avond 'spaghetti' (gewoon noodles) gegeten. We mochten kiezen tussen dat en rijst dus dat was geen moeilijke keus